Հեղինակ՝ Արթուր Պատվականյան
Արթուր Պատվականյան
Սիրտս մի օր լցված չլիներ, ու․․․ դատարկով զնգար, կորցրած լինեի ինչ որ կար-չկար, սրտիցս կախված մեծ քար...
Մի հանգրվան կա՝ սպասումով լեցուն․․․ Մի տաք օթևան, ուր փոթորկվում են ափունք մանկության, Եվ ուր կան հուշեր...
