Գե­ղար­վես­տա­կան ար­ձա­կի խոս­քի կար­ևոր հատ­կա­նիշ­նե­րը ոչ միայն զուտ հա­մե­մա­տութ­յուն­նե­րի, դար­ձույթ­նե­րի, փա­խա­բե­րութ­յուն­նե­րի և­ ո­ճա­կան այլ ձևե­րի ա­ռատ կի­րա­ռութ­յունն է, այլև լեզ­վի տար­բեր մա­կար­դակ­նե­րի լեզ­վաո­ճա­կան ի­րո­ղութ­յուն­նե­րի…

Տպագրված է ՍՏԵՓԱՆԱԿԵՐՏԻ «ԳՐԻԳՈՐ ՆԱՐԵԿԱՑԻ» ՀԱՄԱԼՍԱՐԱՆԻ «ԴՊՐԱՏՈՒՆ» հասարակական գիտությունների հանդեսում-2021-2 (12)

Բայը, ըստ լեզվի պատմության մեջ գրաված սահմանների, համարվում է ամենաբարդ ու ամենածավալուն խոսքի մաս: Նրա բազմաբովանդակությունը չի սահմանափակվում միայն իր լեզվական-քերականական իրողություններով, տարբեր խոսքի…

Գրողի և գեղարվեստական երկի լեզվական վարպետությունն ու ոճական ինքնատիպությունը դրսևորվում են նաև շարահյուսական առանձնահատկություններով: Շարահյուսական համակարգն ավելի մեծ հնարավորություն է տալիս գրողին, քանի որ…