«Ս­ևա­սար-­Ղա­րա­դաղ. հնա­գույն ժա­մա­նակ­նե­րից մինչև մեր օ­րե­րը» վեր­տա­ռութ­յամբ աշ­խա­տութ­յան շա­րադ­րան­քի հեն­քը կազ­մում են Ղա­րա­դա­ղին վե­րա­բե­րող գի­տա­կան գրա­կա­նութ­յան մեջ և մա­մու­լի է­ջե­րում ընդգրկ­ված, գաղ­թա­կան ղա­րա­դաղ­ցի­նե­րից հա­վա­քագր­ված հաղորդումները: Հ­նա­գույն ժա­մա­նակ­նե­րից մինչև XX դա­րի 50-60-ա­կան թվա­կան­նե­րը հա­յե­րով բնա­կեց­ված Ս­ևա­սար-­Ղա­րա­դա­ղի մա­սին սույն աշ­խա­տութ­յու­նը ա­ռա­ջինն է, որ տե­ղե­կութ­յուն­ներ է հա­ղոր­դում հա­յոց կորս­ված գա­վա­ռակ­նե­րի պատ­մութ­յան, աշ­խար­հագ­րութ­յան, ժո­ղովըր­դագ­րութ­յան, ազ­գագ­րութ­յան, դպրոց­նե­րի, սրբա­վայ­րե­րի, ա­կա­նա­վոր ղա­րա­դաղ­ցի­նե­րի կյան­քի և գոր­ծի մա­սին: Այս­քա­նով չի սահ­մա­նա­փակ­վում այս հրա­շա­լի գրքի բո­վան­դա­կութ­յու­նը: Ա­շա­տան­քում արժ­ևոր­ված են հայ­կա­կան ծրագ­րե­րը: Դ­րանց վե­րա­բե­րող գնա­հա­տա­կան­նե­րից ակն­հայտ է դառ­նում, թե որ­քան կար­ևոր էր Ղա­րա­դա­ղը հա­յոց պե­տա­կա­նութ­յան հա­մար, մաս­նա­վո­րա­պես Ս­յու­նիքի և Ար­ցա­խի մե­րօր­յա խնդիր­նե­րի ա­ռու­մով:

Հա­յոց Ս­ևա­սա­րում բնիկ հա­յե­րի փո­խա­րեն թյուր­քա­կան տար­բեր ցե­ղե­րի բնա­կեց­ման չխո­չըն­դո­տե­լը, ղա­րա­դաղ­ցի­նե­րին օգ­նութ­յան ձեռք չմեկ­նե­լը հայ և պար­սիկ ժո­ղո­վուրդ­նե­րի պատ­մա­կան դի­վա­նա­գի­տութ­յան մե­ծա­գույն սխալ­նե­րից են:

Ղարադաղից սերող ընտանիքի զավակ Սեր­գեյ Ջ­հան­գիր­յա­նը թեև մաս­նա­գի­տութ­յամբ տնտե­սա­գետ է, բայց հա­յա­գե­տին բնորոշ մանրախնդրությամբ և հմտությամբ է կազմել սույն աշխատանքը: Աշ­խա­տութ­յու­նը գի­տա­կան ուղղ­վա­ծութ­յուն ու­նի, բայց այն հան­րա­մատ­չե­լի է թե՛ շա­րադ­րան­քի, թե՛ ար­ծարծ­ված նյու­թի ընտ­րութ­յան ա­ռու­մով:

«Ս­ևա­սաև-­Ղա­րա­դաղ. հնա­գույն ժա­մա­նակ­նե­րից մինչև մեր օ­րե­րը» գիր­քը լի­նե­լու է նաև թյուր­քա­կան պատ­մութ­յան ա­հագ­նա­ցող կեղ­ծի­քի պա­տի­ժը և­ աշ­խար­հասփ­յուռ ղա­րա­դաղ­ցի­նե­րի հի­շո­ղութ­յան ըն­ծան:

Խմբագիր՝ բ.գ.թ., դոցենտ՝ Մ. Քումունց

Մհեր Քումունց

See author's posts