Մ. Քումունց
Մարտի 7-ին Գորիսի պետական դրամատիկական թատրոնի ճեմասրահում ցուցադրվեցին տաղանդաշատ նկարիչ Մարտուն Զաքարյանի՝ տարբեր տարիների ստեղծած աշխատանքները: Երփնագրին իր կյանքը նվիրած նկարիչը այն եզակիներից է, որ բնաշխարհի ու մարդու հոգու գույների մշտական փնտրտուքի մեջ են: Կտավների շարքերը՝ «Շ. Ազնավուր», «Կետի աչքը», «Կանայք» և այլն, առանձնանում են ոչ միայն տրամադրության և խոհերի արտահայտմամբ, այլև գույների մեջ շրջանառվող միստիկական գիծ-վրձնացայտումներով: Խորհելու առանձին պահեր են ստեղծում ռեալիստական և աբստրակ ոճերի զուգադրությամբ ստեղծված կտավները: Բնությունը պատկերող կտավներն էլ զուգորդված են ժամանակի կենսակերպը կրող մարդկանց խոհերի վերարտադրմամբ: Խորն է Մ. Զաքարյանի ներաշխարհը, որ շապիկ է դարձել իր երկրային կյանքի գոյապայքարում. երբեք չի նահանջում իր համոզմունքից, դժգոհ է ժամանակավոր սահող և արվեստին զարկ չտվող հրամաններից: Արվեստագետի պայքարը հաճախ այնքան է խտանում, որ հենց իրեն հասցնում է կյանքի հատակը, որտեղից վերխոյացման միակ ճանապարհը և ձեռքմեկնողը դարձյալ մնում է իր արվեստը:
Նկարիչների միության անդամ չէ, որևէ պաշտոնի հավակնող չէ, չի վայելում իշխանությունների սատարումը, բայց իր հարազատ քաղաքում վաստակում է «մեր նկարիչ Մարտունը» ամենատիտղոսը:
Ցուցահանդեսին Մ. Զաքարյանին հանձնվեց Գորիսի համայնքապետ Ա. Առուշանյանի շնորհակալագիրը: «Մենք դեռ մանկուց չգիտեինք Մարտուն Զաքարյանի անունը, բայց լավ ճանաչում էին մեր նկարչին»,- իր ելույթում նշեց Երևանից հատուկ այդ օրվա համար Գորիս ժամանած ՀՀ ԱԺ պատգամավոր Ա. Խաչատրյանը: Շնորհավորանքներով և արժևորումներով ելույթ ունեցան արվեստասերներ:
Ցուցահանդեսը նվիրված էր գարնանը, և Գորիսի արվեստասեր հասարակությունը իսկապես վայելեց գարունքի վայելքին համադրվող արվեստի կատարյալ գործերը և Մ. Զաքարյան մարդ-կտավին:
